Vijf jaar geleden begon de Waldorfschool – Basisschool Nesselande met drie kinderen in een kleutergroepje. Een ouderinitiatief onder leiding van een voormalig vrijeschool-directeur die graag een school wilde oprichten voor haar kleinkinderen. Er bleken wel 60 gezinnen die hun kinderen graag naar een Waldorfschool in Nesselande hadden willen sturen. Maar hoeveel enthousiasme het initiatief ook genereerde, de school kwam maar aarzelend op gang.

De gemeente had geen oren naar een school voor voortgezet onderwijs. En de overkoepelende vereniging waaronder vrijescholen zich meestal scharen, aarzelde om de overgebleven lagereschool-leerlingen onder hun hoede te nemen. Was het schooltje niet te klein? En te duur? Het proces duurde lang en de meeste kinderen vonden onderdak bij andere scholen. Juf Ellen Essers (links op de foto) betrok uiteindelijk met maar drie kleuters de eerste van de drie locaties die de Waldorfschool in Nesselande tot nu toe huisvestten.

Pionieren

‘Ja, het was echt spannend in het begin, maar ook leuk om te doen. Ik had nog nooit een school opgezet’, vertelt Ellen. ‘Ik was leerkracht aan een vrijeschool in Maastricht. Toen ik naar Rotterdam verhuisde, kwam ik bij de Valentijnschool te werken, een RVKO-school. De RVKO heeft ons Waldorf-initiatief in 2019 uiteindelijk ook opgevangen. Fantastisch was dat. Dat vertrouwen in ons initiatief en de praktische steun waren onontbeerlijk. Zo voelde ik me zowel een pionier als veilig thuis.’

‘Alles deed ik in het begin zelf. Ik had zelfs de telefoon bij me tijdens de les, voor het geval er nieuwe ouders zouden bellen. Jaarfeesten – zo belangrijk in het vrijeschoolonderwijs – organiseerde ik alleen. Was er een wc verstopt, dan repareerde ik die zelf. Een conciërge of een administratief medewerker was er natuurlijk niet in het begin.’

Goed leren differentiëren

‘Initiatiefneemster Els Blacquiere was in die tijd onze directeur. Ze hielp ons uit de brand met het papierwerk, de sollicitaties van nieuwe leerkrachten én ze fungeerde waar nodig ook als leerkracht. Even had ik een parttime-collega, maar die moest er helaas al snel mee ophouden. Gelukkig kreeg ik na een jaar een duo-collega, Ezra Schultz. Dat was heel fijn. Ook de school groeide gestaag, maar we hadden nog niet genoeg leerlingen om voor iedere groep een aparte klas in te richten. Zo hebben we goed leren differentiëren!’

‘Na ongeveer twee jaar moesten we verhuizen, naar het scoutinggebouw in Nesselande. Een prachtige locatie die – denk ik – veel ouders aan ons gebonden heeft. Want ja, we verloren ook wel eens leerlingen vanwege de onzekere omstandigheden: geen vaste plek, geen garantie over de voortgang van de school… Maar het scoutinggebouw was zo schitterend gelegen, dat sommige ouders alleen al om die reden bij ons bleven! Wij vonden het er heerlijk, maar het was ook hard werken. Want we deelden de ruimte met de scouting. Dus moesten we voor het weekend al onze schoolspullen weghalen: op vrijdag alle tafels eruit, op maandag er weer in!’

De honderdste leerling

‘En nu, op onze derde locatie, net na de feestweek voor ons vijfjarig bestaan, hebben we onze honderdste leerling verwelkomd. Lara is pas drie jaar oud, maar komt met veel plezier iedere vrijdag al even wennen. Het lustrum heeft ze net gemist, maar wat een feest was het! We zijn op maandag 26 september begonnen met de viering. Onze zes klassen, samen met alle ouders op het schoolplein, dat alleen al was een prachtig gezicht! We hebben met elkaar gezongen. Ezmir, leerling van het eerste uur en nu 9 jaar oud, heeft de Waldorf 100-klok geluid en Amelie (ook 9 jaar) heeft aan de ouders het verhaal over deze klok verteld.’

‘Meester Matthias en conciërge Aart hebben een houten toegangspoort gemaakt voor de school, met de schoolnaam erop. Onze directeur Rona Eisinger (rechts op de foto) heeft een mooie toespraak gegeven, evenals Abichail Baumgart van het nabijgelegen Waldorfhaus. We zijn met de kinderen naar het theater geweest, we hebben appels geplukt en spelletjes gespeeld: de hele week was er iedere dag iets feestelijks te doen. Niet alleen voor de kinderen, ook voor de leerkrachten, voor ouders, oma’s en opa’s, broers en zussen. We hebben geborreld en gedanst én naar lezingen en verhalen geluisterd. Over ‘liefdevol begrenzen’, over antroposofische pedagogie en over hoe het allemaal begon… In vijf jaar van ‘drie kleine kleutertjes’ naar een volwaardige school!’

Sterk en dankbaar

‘We groeien nog steeds en zullen binnenkort weer moeten verhuizen. Wat de toekomst brengt, weten we niet. Maar we voelen ons sterk en dankbaar. De school is gegroeid en wordt gedragen door een heleboel mensen. Zonder hen was het niet gelukt.’

AI en privacy blijven grootste zorg consument

Uit Cisco’s onderzoek blijkt dat er een aanzienlijke kloof bestaat tussen de privacy strategieën van organisaties en wat consumenten van een organisatie verwachten. De Cisco 2022 Consumer Privacy Survey laat namelijk zien dat 60 procent van de consumenten zich zorgen maakt over hoe organisaties AI toepassen en gebruiken; 65 procent van de ondervraagden geeft zelfs aan dat men het vertrouwen in organisaties is verloren vanwege hun AI-praktijken.

Consumenten geven verder aan dat zij meer op hun gemak zijn wanneer zij ervoor kunnen kiezen om geen gebruik te maken van op AI gebaseerde oplossingen. Uit het onderzoek van dit jaar blijkt echter dat het bieden van dergelijke opt-out mogelijkheden het minst werd gekozen (22 procent) als één van de opties die organisaties inzetten om consumenten gerust te stellen.

“Als het gaat om het verdienen en opbouwen van vertrouwen, is compliance alleen niet genoeg“, aldus Harvey Jang, Cisco Vice President en Chief Privacy Officer. Transparantie heeft de hoogste prioriteit voor consumenten (39 procent) om bedrijven te vertrouwen, terwijl de ondervraagde organisaties vinden dat compliance de hoogste prioriteit heeft voor het opbouwen van consumentenvertrouwen (30 procent).

Hoewel 96 procent van de organisaties gelooft dat ze voldoen aan de verantwoorde en ethische normen die consumenten verwachten bij op AI gebaseerde oplossingen en diensten, is 92 procent van de respondenten van mening dat hun organisatie meer moet doen om consumenten gerust te stellen over het gebruik van hun data.