Zondagochtend kwart voor 10, metro Nesselande. 10 LGN’ers verzamelen zich om met 3 auto’s richting het oosten des lands af te reizen. Het is koud en guur, maar dat doet niets af aan het enthousiasme van Tineke, Claudia, Monique,Gert, Peter P., Peter V., Iddo, Ronald, Jeroen en Bart.
De bestemming is Nijmegen, alwaar de Zevenheuvelenloop na 2 jaarcorona-afgelasting eindelijk weer door kan gaan. Deze grootste 15 kilometerwedstrijd ter wereld werd altijd goed bezocht door Loop Groep Nesselande, dus deze traditie is weer nieuw leven in geblazen!
Dankzij Claudia en haar werkgever kunnen we vlak bij het centraal station terecht in een warm ROC, om ons voor te bereiden, om te kleden en de tassen achter te laten. Het barst van de mensen, omdat het ROC een hotspot is voor bedrijven en loopgroepjes die zichvoorbereiden.
Hoewel het koud is (2° C), blijft de voorspelde natte sneeuw/ regen achterwege. Al snel lopen we in verschillende groepjes, afhankelijk van de verschillende startwaves, naar het startterrein 1 kilometer verder op. Om éénuur gaat het startschot voor de professionals, en niet veel later mogen de eerste LGN’ers beginnen aan hun race.
Na de eerste 2,5 km, die door de spanning voorbij vliegen, begint het eerste klimmetje. Er zullen er nog veel volgen, want met 160 hoogtemeters is deze race eigenlijk bijna geen meter vlak. Het bosrijke gebied van HeiligLandstichting, Groesbeek en Berg en Dal bieden een aangename omgeving om in te lopen. Op ons klokje zien we de 7,5 km verschijnen: halverwege! Door 2 scherpe bochten naar links voelt het nu ook echt alsof we op de terugweg zijn.Herhalingslopers wisten het al, en de nieuwelingen hebben het goed in de oren geknoopt: op 10 km komt er een klim van een kilometer lang. Deze voelt zwaar, maar de meeste lopers weten ook dat het nog maar even doorbijten is: vanaf 12km is het alleen nog maar afdalen richting finish. Mede door dit profiel heeft de Zevenheuvelenloop zowel het wereldrecord van de vrouwen als dat van de mannen op zijn naam staan! Die laatste kilometers voelen voor de meesten van ons echt heerlijk: je hartslag omlaag terwijl je toch tempo houdt, of juist extra aanzetten om je PR aan te vallen.
Als we in de middag met z’n tienen het podium bij het ROC opklimmen vooreen groepsfoto, zijn we allemaal vrolijk! Ronald heeft de eerste race in zijn leven gelopen, en er zijn meerdere PRs (fors) gesneuveld. Het schijnt zelfs dat het LGN record van trainer Martin uit de boeken gelopen is… De dag wordt traditioneel afgesloten met een biertje in Café Van Buren, waarna we lekker rozig in de auto terug naar Rotterdam gaan. Nijmegen, tot volgend jaar!
